Instalacja pt. „Zdolność oczekiwania” — sztandary

Przygotowując się do tej pracy najbardziej zależało mi na dotarciu do osobistych wypowiedzi Władysława Hasiora na temat własnej twórczości — jego stwierdzeń, komentarzy czy po prostu słów jakich używał. Natrafiłam między innymi na zapis krótkiego wywiadu przeprowadzony przez Włodzimierza Baranieckiego.
Oto jego fragment:

W.B.: – Czym chce pan człowieka poruszyć?
W.H.: – Nie mam takich zuchwałych planów, by w kimś coś poruszyć. To jest wszystko oparte na moim oczekiwaniu na spotkanie z człowiekiem wrażliwym. Na zdolności oczekiwania. I wtedy następuje szansa na zobaczenie interpretacji tamtego drugiego człowieka w sposób całkowicie dowolny, jego własny. Od pobudzania czegoś w człowieku są urzędnicy i księża.

Wywiad z Władysławem Hasiorem , „Tuż przy ziemi…” / „Głos Wielkopolski” 04.04.1991

„Zdolność oczekiwania” – myślę, że w tym sformułowaniu jest ujęta jakaś prawda i esencja, autentyczna
i skromna postawa. Jest to jednocześnie postawa artysty bardzo współczesnego, który właśnie wyczekuje pewnej współpracy z odbiorcą.
W innej wypowiedzi, mówiąc z kolei o czterech żywiołach jako motywach swoich prac, Hasior stwierdza: „Piątym żywiołem jest ludzka zdolność fantazjowania”.
W tym zdaniu też zawarta jest jakaś dobra wola i otwarcie się na twórczego odbiorcę, obiorcę-interpretatora.
Moja praca w tym kontekście nawiązuje uproszczoną formą do sztandarów – formy pojawiającej się
w twórczości Hasiora.
Sztandary – białe arkusze papieru o wymiarach 5 m wysokości i 1,5 m szerokości – zwieszone od samego sufitu zwijają się na podłodze „niemieszcząc” się we wnętrzu (wys. wnętrza 3,80m).
Ilość sztandarów: 5 – w nawiązaniu do pięciu żywiołów z fantazją włącznie.

W mojej pracy często ważne jest słowo, tekst i jego przetwarzanie; również oszczędna i minimalistyczna forma. Dlatego w odpowiedzi na, tak różną od mojej, twórczość Władysława Hasiora celowo pozostawiam czyste kartki. Tak sobie wyobrażam zdolność oczekiwania.