styropian, papier, xero / różne wymiary
styrofoam, paper, photocopy / various sizes

O słowach i pustym pokoju
Gdyby wziąć do ręki jakieś słowo i przyjrzeć mu się z bliska, pod różnymi kątami, dokładnie. Ma kształt, swój cień, odbicie lustrzane, może być często używane – wtedy jest już wyświechtane i wytarte na brzegach, jakby rozmyte, znaczenie staje się niejasne.
Słowa z drugiej ręki, zapożyczone i cytaty.
Wszystkie są dość kruche. Jak zachowują się w przestrzeni?
W końcu, mamy nierozerwalny związek z przestrzenią. Dostęp do niej i jej pojęć jest za pomocą słów, nie tylko słów kluczy czy wytrychów ale zwykłych słów, które coś nazywają.
Coś, co jest nawet w pustym pokoju.
I tak jak „nie ma takiej rzeczy jak cisza. Zawsze zdarza się coś co powoduje dźwięk” (John Cage) tak nie ma pustej przestrzeni. A dalej: „tak długo jak ludzkie oko patrzy zawsze jest coś do zobaczenia. Patrzenie na coś, co jest puste ciągle jest patrzeniem i widzeniem”.

About words and empty room
If one takes a word to the hand and examines it closer, looks at it from various angles, carefully.
Then finds out that the word has the shape, its own shadow, mirror reflection; it can be often used – then it is already threadbare and shabby, frayed on its edges, somewhat blurred - then its meaning becomes unclear.
Second-hand words, borrowings and quotations.
All of them are quite fragile. How do they behave in the space?
After all we are involved in the inseparable relationship with the space. Access to it and to its notions takes place through the use of words.
This happens not only through the key words or picklocks but with the use of “normal” words that just name things. Things that are even in the empty room.
Thus “there is no such a thing like silence. There is always something that causes the sound” (John Cage) there is no empty space either. And further - “...as long as human’s eye looks, there is always something to see. Looking at something what is empty is always looking and seeing.”

Małgorzata Szandała, 2007